Kattı önüne beni azgın bir nehir, kenarları keskin bir taş idim.
Döküldü kenarlarım, o savurdukça beni, içinde törpülendim.
Beni ben edenleri yitirdim de azdan çoğa sen oluverdim.
Yoruldum sürüklenmekten, durdum bir kıyıda arada dinlendim.
Ne kadar nefeslendiysem de kendi özüme dönemedim.
Bıraktım kendimi beyaz köpüklü vahşinin adaletine, direnmedim.
Ben koca bir kayaydım o suya düşmeden ağır ağır eridim.
Her sevincin her kederin
En ölümsüz sevgilerin
Sonsuz denen göklerin
Herşeyin bir sonu varsa
Ayrılıkların da sonu var
Bir gün çıkıp geleceksin
Devamını Oku
En ölümsüz sevgilerin
Sonsuz denen göklerin
Herşeyin bir sonu varsa
Ayrılıkların da sonu var
Bir gün çıkıp geleceksin
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta