Nefse Sitem Şiiri - Nilüfer Albayrak

[DİVAN]

Sitem-i Nefs

Ey mağrûr-u serkeş nefsim, ey bî-hudûd hicrân,
Virân eyledin sinemi, yaktın ocağımı cân.
Hevâya meylettin sen, unuttun Hudâ-yı zî-şân,
Harâb oldu gönlüm, nice kaldı hicr-ü nîzân.

Esîr eyledin hâlimi, zincîr-i hevâ sardı,
Riyâ perdesi çekdi gözüm, nûrumu yaktı.
Külûbumda ne bir safvet, ne de îmân kaldı,
Husûmetle yoğruldu gönül, âh ile yandı.

Hezâr kere secdelerde aradım selâmet,
Velî sen fısıldadın kulağıma melânet.
Sahîh görünür cismim, velî bâtını zulmet,
Riyâ ile bezendim, döküldü bütün izzet.

Sordum sana ey nefs, “Niçin terk idüp hidâyet?”
Kapandın hicâbsızca, söndürdün bütün rahmet.
Bir akçe değmez arzûna, fedâ oldı saâdet,
Hıyânetle perîşân kılındı bütün ibâdet.

Hiç olan ben der ki: “Ey nefs-i günâhkâr u serkeş!
Süründürme cânımı, bırak, eyleme mahveş.
Der-i Hakk’a yöneldim, umarım olur âzâde,
Rahîm olan Hudâ’dan dilerim ben afv-ı ser-beş.”

[ANLAMI]

Nefse Sitem

Ey mağrur ve dik başlı nefsim, ey hudutsuz ayrılık,
Yaktın bağrımı, harap ettin kalbimi, söndürdün can ocağımı.
Hevese yöneldin, unuttun yüce Allah’ı,
Gönlüm harap oldu, ayrılık ve keder içinde kaldı.

Halimi esir ettin, heves zinciriyle sardın,
Gözüme riya perdesi çektin, nurumu söndürdün.
Kalbimde ne bir saflık, ne de iman kaldı,
Kinle yoğruldu gönül, ahlarla yandı.

Bin kere secdelerde kurtuluş aradım,
Ama sen fısıldadın kulağıma kötülüğü.
Dışım doğru görünür, fakat içim zifiri karanlık,
Riya ile bezendim, bütün izzetim döküldü gitti.

Sordum sana ey nefs: “Niçin terk ettin hidayeti?”
Utanmazca kapandın, söndürdün bütün rahmeti.
Bir kuruş etmez arzularına feda oldu saadet,
Hıyanetle perişan kılındı bütün ibadet.

Hiç olan ben derim ki: “Ey günahkâr ve dik başlı nefs!
Süründürme canımı, bırak, ezme beni.
Allah’ın kapısına yöneldim, umarım özgür olurum.
Rahman olan Allah’tan dilerim kusurlarımı bağışlasın.”