Zemherî bir uykudan uyanmış gibiydi.
Bedenine serilmiş yer yatağı, sanki nefsinin soğuk toprağıydı.
Kim sermişti bu yatağı?
Kim buyur etmişti onu bu köşeye — penceresiz, ışıksız, hakikatten uzak bir bucakta?
Odanın köşesinde kıvrılmış yatan ne bir garipti, ne bir ev sahibi.
O, varlık zindanına atılmış bir dervişti.
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta