Zemherî bir uykudan uyanmış gibiydi.
Bedenine serilmiş yer yatağı, sanki nefsinin soğuk toprağıydı.
Kim sermişti bu yatağı?
Kim buyur etmişti onu bu köşeye — penceresiz, ışıksız, hakikatten uzak bir bucakta?
Odanın köşesinde kıvrılmış yatan ne bir garipti, ne bir ev sahibi.
O, varlık zindanına atılmış bir dervişti.
Ölümüm senden olur
bilinsin
ne uçsuz bir kan akışı
ne buğusu kadehte rakının,
ela ve sonsuz bir teneşir uykusu
gözlerinin ağlamaklı bebeğine...
Devamını Oku
bilinsin
ne uçsuz bir kan akışı
ne buğusu kadehte rakının,
ela ve sonsuz bir teneşir uykusu
gözlerinin ağlamaklı bebeğine...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta