Nefretin Çarmıhı Şiiri - Cihan Barış Budak

Bir anlık düştü,
Çekip giderken bize küstü.
Asi maviliğinden gökyüzünün,
Hırçın dalgasına kadar deniziyle
Sevgisiyle, nefretiyle,
Yani bırakıp gitmesiyle,
Bu vakitsiz bir sondu…

Bırakın,
Yalnız bırakın,
Yapayalnız bırakın onu.
Avutmanız boşuna yüreğini.

Kimsesizliğine teslim olmuşsa,
Bir hırsız demektir kalbi.
Alın, çaldığı yüreği.

Kırın, parçalayın onu,
Vurun, öldürün…
Yeşermesin sevgisi,
Unutsun, unutulsun.
Bir lokma gibi yutulsun.

Gidemesin,
Kırın umutlarını,
Gönlünce yürüyemesin.
Bozguna uğratın düşlerini…

Bozgun düşlerin ardından
Dikemesin fidanını,
Göremesin güneşini…
Sonra çekip gitsin,
Yalnızlık diyarına…

Henüz hazır değilse
Nefretinin çarmıhı.
Tadamamışsa o mutluluğu,
Boğulsun nefretin sularında…
Doğrulamasın bir daha…