Nefretim Şiiri - Şükran Çamoğlu

Bulutlar beyazdı
Döndü karaya
Tanrım yinemi
Yağmur yağacak
Çok hüzünlüyüm
Bugün çok yalnız
Fırtınamı kopacak ne
Veda bile etmeden gittin
Neydi aşkım bu kadar nefret ettiren
Üzen seni ben mi
İnanamıyorum
Yine akşam olmakta
Ufuklar sisli
Ağlamakta gözlerim
Sessiz bir feryat
İsyan kalbimde
Çekilir mi bu yalnızlık
Görmekte mi yasak düşlerimde
Sana da haram olsun hayat
Beddualarım seninle
Bu satırları karalıyorum
Son anışım belki de
Adını kalbimden siliyorum
Sakın gücenip darılma
Sevmek bu değil
Aşk bu değil
Birazcık merhamet
İnsaf varsa yüreğinde
Elveda deme sakın
Ölüm kapımda belki de
Hoşçakal diyemiyorum
Cesaretim yok
Aşkımda sendin nefretimde