taşlar konuşuyor parmaklarımın ucunda
hayalden bir sen var
her taş sessizliğinde
desem ki sus artık
susarmısın çöl gibi ateşler içinde
hayalden bir deniz çıkar karşıma
bitmeyen o rüzgar kovalamacasında
izini yitirdiğimde parmak uçlarının
kapanır gözlerim
varlığının ta en derinlerinde
denizler kurur titreyen gözlerimde
usuldan bir yangın düşer
yok olur hayalin
yürek sancır
catırdayan ruhumun duvarları yıkılır
korkarım: nefret aşkın içinde büyür
susarım...
04.10.12
İsa YılmazKayıt Tarihi : 4.10.2012 22:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)