Nefis Terbiyesi Şiiri - Turgay Bozkuş 2

Güneşin doğuşundan önce yaklaşırım Allah'ıma biraz
Haylaz nefsime bin kırbaç, yeter mi yetmez az
Arş-ı alâya yükseleceksin uyan uyan! yine mi uslanmaz
Şu fani hayatta dualarımız olmasa ne kıymetimiz var.

Güneş şiddetlendiği vakit, Allah'ım bizleri serinlet
Bir değil bin pişmanlıklarımıza nasihat eder ecdat
Cehennemin nefes almasından bizleri koru, nefsimizi affet
Şu fani hayatta gözyaşlarımız olmasa ne değerimiz var.

Güneş batmaya meylettiğinde, Allah'ım tek sığınacak kapım
Sararan yapraklar gibi dökülsün omuzlarımdan eziyetli başım
Hem vallahi hem billahi Habibullah tek aşkım
Şu fani hayatta samimiyetimiz olmasa ne önemimiz var.

Güneş battığında, yakınlaşırım Allah'a acele acele
Son duraktır bu arkadaş, batan hayatınla vereceksin elele
Zerre sevabın zerre günahınla adım adım yürüyeceksin ecele
Şu fani hayatta inancımız olmasa ne umudumuz var.

Kabir vakti geldiği vakit, Allah'ıma koşarım çok şükür
Şımarık nefsimin avucumdan kaçmaması tesellim budur
İnşallah alnım ak yüzüm pak arş-ı alânda aciz nefsim el pençe durur
Şu fani hayatta Allah'ımız olmasa biz ne için varız.