Nefes Verenim Şiiri - Sedat Gümüş

Nefes Verenim

Nefes verenim, şimdi
hangi rüzgârdasın?
Hangi yokluk, hangi
bilinmez
yuvandasın?

Benden uzak,
göğsümde sönmez
bir sızı,
Bitti sanma, içimde
hâlâ ilk yazı.

Senden kalan her
zerrede hüzünlü bir
iz var,
Gözlerimden süzülen
yaşlarda bin ah var.

Sen gittin ya, dünya
döndü bir boşluğa,
Sessizliğin ağırlığı
çöktü her kuşağa.

Aldığım her nefes,
sana bir borç gibi
ağır,
Yokluğun, içimde
dinmeyen bir
yağmura sağır.
Oysa sen varken,
bahardı, yazdı bu
ömür.

Sedat gümüş
09/30/2024