Nefes-i Saki Şiiri - Kemter Abdal

Bir meyhaneye düştüm erenler,
Bir damla ile ummanı içtim.
Saki elinde aynı badeyi,
Kırkımıza sundu, mestan eyledi.

Şarap değil bu, aşkın pınarı,
Bir taneye kırkımız kandı.
Üzüm sırrıdır Saki avucunda,
O tane kırk oldu, kırkımızsa bir!

Gözsüze görünmez bu sırlı meclis,
Hakikat meşalesi yaktı içimiz.
Meyhanemiz gönül, tevhid bademiz,
Tek nefeste doldu ciğerlerimiz!

Damla derya oldu, tanelerse nur,
Saki’nin nefesi kıldı bizi bir.
Bir’den açıldı on binlerce gül,
Kırkların sofrası erdi sonsuza.

Düştüğüm meyhane cihanın özü,
İçtiğim umman: Hakk’ın ilk sözü.
Saki diyor bu görünmeyen sır:
Bir üzüm tanesinde kırkımız saklı..