Nefes Almadan Şiiri - Akın Ergin

Uzağa gittim hepten,
Kırgın kalbimin peşinden,
Nefes almadan, nefes almadan,
Kaçtım belkide kendimden.

Gözlerin hep rüyamda,
O an ölüm değil aslında,
Ne denir ki buna,
Bir aşk mı yoksa bir veda?

Sol yanımdan vuruldum,
Yine sana savruldum,
Zaman dondu, sesim sustu,
Bir yangın kaldı sonunda.

Bir hayal gibi sessizce,
Yitip gittim sebepsizce,
Nefes almadan, nefes almadan,
Kaçtım belki de kendimden.

Geçtim sokaklar içinden,
Yitip gittim derinden,
Kayıp bir iz oldum artık,
Kendi sessizliğimden.

Bu gece yine çok uzun birtanem,
Ne dün biter ne de yarın,
Zaman siler mi izini,
Gece ağlarken yıldızlarla?

Bir gölge gibi peşimde,
Hep sen varsın içimde,
Eski biz olur muyuz birtanem?
Sonsuz bir düşün içinde.

Yine olur muyuz birtanem,
Sonsuz bir düşün içinde.

Belki bir gün döneriz geriye,
Ya da kayboluruz bu hikâyede.