Nefes Şiiri - Süleyman Ceyhan

Hep gül istedim,
Yağmur yağarken de,
Güneş doğarken de,
Ağaçlar yaprak dökerken de.

Kalk pencereyi aç ta bak dışarıya,
Kuşlar herseye rağmen umutlu
Yürümeye yeni alışmış çocuk bile mutlu.
Filizlenmis bir tohum misali.

Bir yudum umuttur içimize çektiğimiz nefes,
Sabaha planlarımız var gün doğumunda.
El vermek gerek dost yorulduğunda
Hayat bilemiyorum, kalan kaç nefes..

S.CEYHAN