Yedinci Adım
Ben istasyonda unutulmuş kara bavul
Gözlerimi ağliyorum da kimse görmüyor
Gündüzü tükürüyorum geceye
Ekmek çalmadan doyurabilmek seni,
Soytarılık etmeden güldürebilmek,
ve yitirmeden yüzündeki anlık tebessümü,
Bütün zamanları öylece dondurabilmek için;
Ölesiye paraladım kendimi...
Yapmacık olmadan güldürebilmek seni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!