Nedensiz Şiiri - Mehmet Çoban

Anlamsızlığın hayatı kararttığı anları düşündüm
Bir haykırış yükseliyordu içimden, üzüldüm
Aklım darmadağın, sanki muhakemem bitmişti
Bir deli rüzgâr önünde uçuyordum yaprak gibi

Bir gün zamansız bir sevgi içimi yakarsa diyordum
Zam yaparım belki hayatıma, ama şu an yorgunum
Kelimelerin yetmediği andayım, nasıl bilmiyorum
Zırvalamakta istemem, çaresiz öylece düşünüyorum

Karanın renginde düşler kurmayı asla istemem
Beyazın aklığında da öyle saf gibi bekleyemem
Maviliğin özgürlüğünde dans ederken hayallerim
Elime aldığım her şey pul gibi, dağılmaz kederlerim

Sırası değil dediğim ne varsa hep çıkar karşıma
Anlamsız, nedensiz, öylece durur, vah ki vah başıma
Aslında yokmuş nedensiz hiçbir şey, yaratılışta
Ama anlayacak kim, aklım, iradem hep aldanışta

Sevme desem kalbime söz geçirebilir miyim bilmem
Görme desem gözüme, çevirir mi başka yere bilmem
Yasaklasam hayallerime, hayallerim dinler mi bilmem
Bildiğim tek şey var, nedensiz severim nedenini bilmem

Umudun insanı sardığı yerde, umutsuzluk nedensiz
Gülücüklerin sardığı yerde, somurtkanlık nedensiz
Sevgi sözcüklerinin bolluğunda suskunluk nedensiz
Birlikteliklerin güzelliklerinde ayrılıklar nedensiz

09.10.2010 - İzmir