Nedense! Şiiri - Mustafa Cilasun

Ne vakit
Bir yanlışlığın içine girsem
Birden kan şekerim yükselir kalbim titrer

Ruhum
Nazar ederken bile
Vicdani hıçkırışlar sessizliğiyle haber eder

Nedenler
Hissizliğimde kederler
Yerle yeksan edenler utanca hücum ederler

O vakit
Hiç mecalim kalmaz
Solgun hisler şevki kuşanmaz nede arlanmaz

Gerekçeler
Ardı sıra bahaneler
Asla halimi açmazlar kalbi karartılar eşliğinde

Kime
Ne söyleneceği
Fevkalade önemsizken, hız kesp eder dirliğinde

Yüzüm
Kızarır, ellerimde ter birikir
Dilim sukut içinde irademle nefsimi hesaplaştırır

Lakin
Amel icraata tabiidir
Husule gelen vuzuh adamlığın yansımasındandır

Ne kadar
Vezir ve belagat aşikârsa
Kalbi utanmak azade edilerek halden soyutlanırsa

Ölüm
Ne kadar ruha yakınsa
Aşk bakirliğin hizmetine muhtaç bir fütuhat olunca

Nefsi
Teraneler gün boyunca
Her ne kadar kuşatsa da insan kul olmaktan bizarsa

Aşk bir yana
Zevk hüsranla karşında
Edep çok uzaklarda hicran sayfalarında nazarı hakla

Hayâ
Olmayınca, nefs sırnaşınca
Ruh bizarlığı soluyunca, kalp astada, mevt hicranıyla