kanıksa
aynındır, dudaklarımdan iç beni
karanlıktan saklarım yüzümü
meylim sensin
gece bozan tenin
künyem kazınmıştır yeryüzüne
aslım sensin
tut ellerinden tüm yangınlarımın
göğsüne dik
kıymıklarını çıkar öykümün
karaca ürküsüdür her dizem
geleceğe adımlanmış
geçmişi anarak sokaklarında
dalgın denizlerinde yüzülmüştür
sıyrıl ey yılgınlık şakaklarımızdan akarak
yokoluşlardan ve sensizliktendir
bulutların küskünlüğü sevdaya
omuzlarınla kucakla bu şiiri
kuşandığım sensin.......
ve de akşam biter gecenin avuçlarında
düşündüğüm
ve
düştüğüm sensin....
Kayıt Tarihi : 1.2.2014 22:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!