insanlar yalnızlığa mahkum ettiler
artık kiralık katillere gerek duymadan
kendileri yapıyorlar işlerini
sevdiklerini acımadan kendi elleriyle öldürüyorlar…
insanlar artık yalnızlık nöbeti tutuyorlar
ama her şeyi tükettikleri için
nöbet devir saati geldiğinde kimseyi bulamıyor
nöbeti yine kendileri alıyorlar kendilerinden
birde isim bulmuşlar kendilerine
utanmadan hem de
kaybeden…
Kayıt Tarihi : 5.6.2003 14:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!