Yaşamak için bir nedenim vardı,
Çok basitti, yaşamak için yaşamaktı.
Bugün kaybettim ben nedenimi,
Kaybetmek üzereyim bedenimi.
Herkesin var bir amacı,
Bir ben bulamadım dayanacağım ağacı.
Kendi başıma da durabilirdim ayakta
Ama kendim içim yaşayamam hayatta.
Başladım bir amaç aramaya,
Hatta denedim dayanmaya insanlara,
İtiraf edeyim adayabilirdim hayatı kızlara.
Fakat bulamadım kendime bir tanrıça.
Çok şey mi istedim ben,
Yok mu bana seni seviyorum diyen?
Oysa ki yaşayacaktım onun için,
Kim bunu istemezdi ki, niçin?
Sonra sıkıldım bu arayıştan,
Neden korkuyordum ki sarhoşluktan?
Ben kendim için yaşayamadım
Ve mutluluğu kendimi kaybette buldum.
Biliyorum ki bu araçla yanlış yoldayım,
Sarhoşken bunun farkında mıyım?
Amaçsız mı yaşıyorum, hayır
Ben farketmeden bitsin istiyorum o kadar.
Bir gün geldi alkol istemedim,
Kendime “yeter artık” dedim.
Sonra anladım benim yaşam amacım,
Korkarım sadece bu neden arayışım.
Kayıt Tarihi : 6.3.2005 22:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!