Neden Şiiri - Zafer Kılıç

Umut sandalıyım,
Kendinibilmez bu denizde,
Küreksiz, kimsesiz vede kendimce,
Sonunu göremediğim bu yolda,
Özgür ve yolcuyum birbaşıma....

Bazen dalgalarla kafa bulur,
Bazende martılarla şarkı okurum,
Keyifle sağa sola yatıp,
Azgın sularla dans ederim

Ve... poyrazın her teli müzikleşir kulağımda, , ,
Onların gövdeme çarpıntısı,
Enginlerde şiir olur satır satır,
Her biri eski aşkımı anlatır, , , ,

Aşkımı dedim.! ! ! !
Aşkım..! ! ! !
Uzaklarda, bilinmeyen
Bir zaman diliminde, küçük bir koyda,
İkimizdik, tektik, aşıktık, , ,

Hergün tan vakti maviliğe salınır,
Alaca karanlıkta sewgilice dönerdik,
Korkunç fırtınalarda beraber ıslanır,
Okşayan esintilerde, kanat çırpardık,
Yunuslara serenad yapardık aşk tan yana, ,

Ve o gün...., , ,

Beni benden alıp gittiği,
Beni öksüz bıraktığı,
Bir başıma, sevgisiz, onsuz,
Tüm maviliklerin siyaha dönüştüğü,

O gün.! ! ! !
Tanrım..! ! ! !
Biri bu aptal bi rüya desin,
Biri uyandırsın beni bu kabustan,
Bakmayın öyle yüzüme nolur,
Sanki ağlıyorum,

Onlar gözyaşı değil,
Meleklerin getirdiği sewgi damlaları,
Geçer şimdi,
Beni fırtınalarda çaresiz bıraktın be meleğim,

Uyuyamadığım gecelerde,
Her anında bin sefer öldüğüm
Sensizliğin komasında,
Sensizde yüzebildiğim kararmış denizlerde,

hep bizi aradım, , , , ,
Sensizim,
Yalnızım,
Ve yaşıyorum,

Ama nasıl yaşadığımı bilmeden, , , , , , , ,