Dört yapraklı yonca arama telaşımızdı çimlerde
Dört diye diye bitti, ezdiğimiz papatyaların ömrü,
Biz karıncayı bile, ezmekten çekinen çocuklardık
Hangi ara gitti içimizden insanlık,neden çürüdü?
Ah verebilseydim sepet sepet gülleri yüreğime,
Hani birgün kendim için bencil olabilseydim keşke..
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta