İnsan-ı Virane Şiiri - Cevdet Altay

Yanımdan geçip giden, gecenin karanlığı,
Sordun mu hiç kendine, bu adam ne yapıyor?
Rahmet siz kara bulut, kirletmiş aydınlığı,
Getirdiğin kâbusa pineklenmiş, yatıyor,
Azalmış tahammülü, ha bitti, ha bitiyor.

İçinde sessiz çığlık, yırtsa da boğazını,
Gücenmiş yazgısına, bıçak açmaz ağzını,
İnsan-ı viranede ,arıyor enkazını,
Bir heder girdabında, çırpındıkça batıyor,
Azalmış tahammülü, ha bitti, ha bitiyor.

İç geçirip duruyor, birazcık gülmek için,
Darı-dünya bağından, bir salkım almak için,
Taşı sıkıp suyunda, keramet bulmak için,
Girmiş aslan inine, çakal volta atıyor,
Azalmış tahammülü, ha bitti, ha bitiyor.

Bir kül yığını olmuş, alev alev yanağı,
Sıva tutmuyor artık, ihtişamlı konağı,
Yollar harcayıp durdu, el vermiyor dimağı,
Yığılmış koca çınar, yıllarına çatıyor.
Azalmış tahammülü, ha bitti, ha bitiyor.

Tamtakır bir hayatın, çilesine yaslanmış,
Bir edalı güzelin, vefasına içlenmiş,
Nedamet yağmurunda, ilikleri ıslanmış,
Devasa özveriler, artık göze batıyor,
Azalmış tahammülü, ha bitti, ha bitiyor.

Cevdet Altay…..04.09.2017