Necip Yılmaz Şiirleri - Şair Necip Yılmaz

GÜN

Yaşamak dünü,
Yaşamak günü
Ve yaşamak sonsuzu....
Yaşamak.

Sular çekiliyor yeryüzünden
Terketti bulutlar gökyüzünü
Çiçekler özlemle bekliyor
Çocuklar,
Yoksullar,
İhtiyarlar,

Hayali dünyaya bedel
çocukluğum,
nerdesin
ah çocukluğum!
rüyalar bir başkaydı
ümitler taptaze

Anlar yarışta
Kim kazanır
Sahur mahur
Seher titreyişte
Sabah sessiz
Akşam umutsuz

Gün doğuyor
Gece elveda derken
Ufuklara
Güvercinler rızık arayışında
Gölgesinde Selimiye'nin

Sanma ki öyle,
Bitiş aniden
Aniden yeniden
Açılır kapılar
Tebessümler ışıldar gökyüzünde
Ay ve güneş parıldar

İnsan arar da arar
Gönlünün derinliklerinde
Ruhunun özünü
Sevginin izini
Bekler durur sonsuza değin

Bir bir tükendi
Tüm umutlar
Harcadık her şeyi
Yerle gök arasında
Kalmadı sığınacak liman
Şartlı bakışlardan sıkıldım artık

Sürüldüm
Kalb ülkesinden
Şimdi uzaklarda
Issız bir vadide
Çile dolduruyorum
Erbain mi olur

Uyandım
Öterken horozlar
Avuçlarımda pişmanlık
İçim okyanus kadar engin
Çıkmaz sokakların dehlizlerinde