kaldırım taşı kadar soğuk bakışların var senin
yetmiyor artık sevgim ısıtmaya
belkilerle uyuttuğum geceler taşıyorum şuramda
bitmiyor sonu gelmiyor s'onun..
kan çanağına dönüyor sevdam
sevdam dünyayı görmüyor bu akşam..
yokluğunun üstüne kaç kat atsam
yalnızlığının verdiği boşluğu doldururum,
sana kaç kez sarılsam
gidişinin sarsıntısından yıkılmaz bu adam,
aşk tutmaya dudak kala terk ettin beni,
şimdi hangi yokluğa baksam sen çıkıyorsun altından..
gözlerin baharın papatyalarını taşımasın bana bakarken
firari ayrılıklar taşıyorum ben senden öncesinden,
kök saldı gözlerim senlercesine senelerce
sen de gideceksen hiç bekleme
ama değiştireceksen beni,
gözlerimden sökebileceksen senden öncekileri,
hüzünle gözyaşı birleşip bahçesinde portakal ağaçlarının çiçek açtığı yemyeşil bir çiftlik kurmasına ramak kala,yüzünde bir fotoğraftan daha fazlası belirdiğinde,yaşanmışlık yaşanın önüne geçtiğinde,hiçleri toplayıp keşkelerle yüzüne sürdüğünde,en sevdiğin saç rengi değişmeye başladığında,demlenmiş gözyaşlarınla okkalı bir sevda pişirdiğinde,bankların,ağaçların,ikinci el bir kanepenin üzerinde adımın yanında adını gördüğünde,bir okul çıkışı ya da bir pazartesi sabahı dolmuşun cam kenarında yerin ayrılmış gibi hissettiğinde
SEN BENİ BEKLEME GELECEĞİM,
BEN DÜNDE KALDIM
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!