Işıklar söndü birer birer
Karanlıklar sarda çevremizi,
Korkuyla bütünlaşan gölgeler
İçimize hapsetti gözlerimizi..
Fırtınanın sert rüzgârlara
Mavi ışıklar doldurdu içimi,
Koştuğumuz yollarda andım seni,
O güzel gözlerinle nerdeydin ki?
Avuçlarımda duydum esintini…
Bir İstanbul sabahı gibi derin,
Bırakmayacaksın
Eski anıları,
Bıkmayacaksın
Renksiz düşlerden,
Hatırlayacaksın
Filizi bakışları;
Sonbaharların
Sarı, ılık bulutlu güneşi
Ve nemli gülümseyişi,
Bahçelerde, sahillerde,
Puslu, sisli tepelerde,
Yakıcı olmayan ışınlarıyla
Cennet Boğaziçi'nde
Mavi'den gri'ye çalan,
Rüzgârların ürperten esintisinde
Filizi'den nefti'ye kaçan,
Ve bu sihirli sessizliklerde
Bozbulanık akan dalgaları,
İstanbul’la duyguluyum
Sensizliğine;
İstanbul’la mutluyum
Sevildiğine..
İstanbul’la yaşarım
-
Burak Uzun
Tüm Yorumlar??^o^