Necati Siyahhan Şiirleri - Şair Necati S ...

gözlerimi kapasam
en içten dehlizlerimin dibinden gelen
iki yorgun yaprak gibi gözlerini görüyordum

gözlerini gördüğüm her akşam
bütün yaprakların birden döküldüğü bir gölette

çırağan’da bir gece yarısı
bütün ışıklarımı söndürüp seni düşündüm

dudaklarımın ucunda
bir yanardağ gibi patlayan kendim
senin gözlerine boşalsaydı

bir sokak lambasına asılmış sonbahar yağmurları
bir çocuk parkında
harlı ateşler gibi parlatarak çıplak karanlığını
kaçıra kaçıra
bütün mutluluk yeminlerimi
mutlak bir felaket taşıyor benim aydınlığıma

bir rıhtım bütün gemilerini yolcu etmiş
kalan denizciler bir kadın çığlığını bekliyorlar

bir çarşaf gibi serilmiş denizin ortasında
ayı gökten indirmiş bir keder yükseliyor

bütün soğuk akşamlarda bir grejuva gibi yaktım yazdıklarımı
ellerimi onların ateşinde ısıttım ben, duyunca tüm çığlıkları
sessiz gecelerde bir duman gibi yükseldiğini gördüm korkusunu yaşamın
boheme mahallelerinden bir fısıltının çıktığını duydum ölüme dair

ateşleri gördüm ben, eğri minberleri gördüm ben

saat onkırkbeş ekim
limandan vapurlar kayboluyordu denize doğru
ardından kuşlar uçuşuyordu, çığlıkları duyuluyordu
deniz kâh sarhoş bir kaptan gibiydi
tükürüyordu dünden bir kadeh, bugünden iki kadeh
bir daha tükürecekti kuşkusuz

o şairler ki hepsi unutuldular
bir mısrada verdiler son nefeslerini

ben kendimi bodler’in şiirlerinde unuttum
la mort des amants diye diye hırpaladım kendimi
harcadım tükettim,unutturdum ben kendimi

şimdiye kadar
hiçbir çiçek tanımadım ki böyle solmuş olsun
senin gözlerinde solduğum kadar

hiçbir yalnızlık tatmadım ki böyle yitmiş olsun
senin kalbinde yittiğim kadar

asıl kalabalık tenhalarda hissedilir
ve sadece yalnızlıklarda anlaşılır tüm eğilmiş geçmiş

oysa ben anlamıyordum işte
gözlerinle bir dinamit taşır gibi yüreğime indiğini
seni düşündüğüm her akşam bir silah gibi doğrulttuğunu

bilmiyordum
aynaları çevrildiğinde gecenin
sapsarı yıldızlar göreceğimi
sokaklara inince
boyban boya afişler arasında
saklı bir hayalet gibi seni göreceğimi