Necati Keçeli Şiirleri - Şair Necati Keçeli

İnsanım diyen 'İNSANLAR'...

Hayatın binlerce hazinesi içinde, umut yâda
Üzüntü seçmek sizlerin elinde...
Bir birinizi en iyi tanıyan sizlersiniz,
Ömür boyu bir birinizi sevin, sırt sırta verin

Her canlının sonu, ölüm olacak
Sende düşeceksin, bir gün ellere
Benzin sararacak, yüzün solacak
Sende döneceksin, cansız kullara

Beden içindeki, cana doyacak

Yılların izini yüzüme vurup
Yüzüme dik, dik bakmayın aynalar
Siyah saçlarıma akları karıp
Böyle karşıma çıkmayın aynalar

Dünyanın yükü çöktükçe yüzüme

Ye, iç kendine iyi bak diyemem
Sana tek dua'm 'Fatiha'dır anne
Yanına gelsem de, elin öpemem
Sana tek dua'm 'Fatiha'dır anne

Çok zaman mevlitle anarım seni

Adana'ya ayak bastım, basalı
Seni arıyorum seni İsminaz
Dağ bayır demedim küstün küseli
Seni arıyorum seni İsminaz

Seni bıraktığım tren garına

Aşk kalp deki sevgi ile beslenir
Dökülen yaşlarla, kalbe yazılır
Nice sözle, abdest gibi süslenir
Bir kez şüpheye düşersen bozulur

Aşk iki kişilik küçük romandır

Gurbet de zor olur bayram sabahı
İnceden, inceye bir acı çöker
Tükenmez gönlün ne ahı, ne vahı
Sılasız bayramlar canları sıkar

Arifeden başlar bu hüzünlü düş

Üç yanlış bir doğruyu götürürse
Benden sana bir şey kalmaz be gülüm
Kara sevda insanı öldürürse
Bu beden sana yar olmaz be gülüm

Selin kumu kalıp kendi gidermiş

Bir gün etrafında dönersem eğer
Gözüme bak ince, ince süz beni
Mum gibi yana rda sönersem eğer
Al kalemi satır, satır yaz beni

Aşk diye gelirsem bir an kapına

Ölümde, bayramda birde düğünde
Dostum diyenleri görmek gerekmiş
Yâda miras paylaştığın bir günde
Kardeşi, bacıyı görmek gerekmiş

Dedikodu yapıp lafa, laf katan