Necat İltaş Şiirleri - Şair Necat İltaş

Ufukta umut,
Umutta ufuk yüklü bulut,
Rüzgârla esmek istiyor gönlüm.
Yağmur yağdırır yüreğime
Sırtında Kaf dağını taşıyan Spartakus.
Tılsımında ebabil,

Hayatın kendisidir renkler,
aşkı, sevgiyi ve kini,
Güzellik ve çirkinliği,
bereket ve kıtlığı,
coşku ve korkuyu,
şehvet ve duyguyu,

Düşler giyindim,
Tenim yok.
Gönül ocağıma gömdüm seni.
Közlenirken yavaş yavaş,
Eriyen bir kurşun olur,
Tahta tasa düşerken gözler,

Rüzgâr ve su,
Üç yıldız tanrıları,
İsrafil'in Sur'undaki güç,
Picasso’nun Guernica’sı,
Bir Zaman metaforunda.
Adorno;

Hayalleri umuda yol aldırın,
Maviyi üstüne örtün sevginin.
Çözülmedik bir düğüm bırakmayın,
Kini öfkeyi silin beyninizden,
İnsan olmanın hakkını verin,
Yarına bir ışık olsun,

Kelebeğin kanatlarından
Hayata bağlanmak,
Renk akustiğinde
Nirvanaya çıkmak nafile,
Biliyorum ki
Acılarımın gezindiği kaynak,

Çırılçıplak teni olmazsa güneşin,
Yayılmazsa çekinmeden ovada, dağda, bayırda,
Renk sıtmasına tutulmazsa toprak ve su,
Yeşermez baharın gönlü.

Gülmezse güne güneş,

Doğanın bir dili var,
Irktan, milliyetten ve renklerden bağımsız,
Kuzeyde, Güneyde, Doğuda ve Batıda,
Kelimeleri aynı, grameri aynı.
Bu dilden, duygular anlar,
Mutluluk bu dildedir.

Sevda;
Bir kum tanesi
Fırat’la arasında muhteşem bir ilişki
Yin ve Yang arasındaki denge.
Dicle’yi de yanına alınca Mezopotamya,
Semalarında umut biriktirir

Göçüyor yüreğimden baharın yaprakları,
Kalbim kabuk bağlarken sensiz,
Gizli bir sızı olur yalnızlığın,
Ellerimde yıldızlar,
Avucuma bulutlar gömüyorum...