Ne yalandan yana oldum ne dolandan
Sözüm,özüm hep yanaydı doğrudan
Kula kulluk etmek pirim yapar olmuş
Kirli bir çıkar oyunuymuş bu oynanan
Dost sofralara hep tuzaklar kurulmuş
Toplasam sana kır çiçeklerini
Başına taç yapsam, bir demetini
Sayfalarca yazsam, senin şiirini
Kelimeler bilmem yeter mi anne?
Üstümüzde var, bunca emeğin
Geçmişe takılıp acıtsa da kalbini
Bilirim, unutmak zor yakar kor gibi
Yine de sevgiye yelken açmak gerek
Yitirme ne olur, yaşama sevincini
Sen Çanakkale’m
“Bir devrin battığı
Devlerin dağıldığı”
Ata’mın
Güneş gibi parladığı
Yerdesin
Yıllarca sevgiyi işledim her demde
Umut doldu gönlüm yaşadığım her günde
Yıllara inat ettim bak yılmadan
Sonunda “can”ı buldum sende
Yüreğimden koptu parça parça acılar
Bedenimi sardı acımasız sancılar
Kim di anlayacak? Dost mu var?
Yalanın bini bir para gerçekler duvar
Özlem;
Ateşten bir gömlek gibidir
Yanarsın da
Çıkaramazsın ki
Sevgili;
Koşarsın soluk soluğa
Karanlık gecelerin
Issız kaypak sokaklarında
Çığlık çığlığa
Katlettiler insanı
Duyan olmadı
Sağırlaşmış duvarlarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!