Nebde... Şiiri - Fahri Fıratoğlu

Kalmalı kıvamında
Uzatmak acıyı ve neşeyi
Harcamaktır tesellileri…

Yetimhane duvarında
Kutsal anne
Ve uzak çocukluk

Mânasız duygular
Gece yolcusunu
Karanlık denizi
Küllenen sigarayı
Ve unutulmaya yüz tutan şeyleri
Bocalıyor ruha
Kopuk düşüncelerle

Anlamak yetmez
Güçsüz olmanın
Dayanılmaz ağırlığı
Sürükler geceyi gündüze
Sıyrılır beden ruhtan

Yalancı cemre; çemrek
Tomurcuk katilidir
Gelmemiş baharı muştular
Ve hazırlıksız yakalanır tomurcuklar
Bitmemiş kışın son kıyamına

Kehribar
Bal kadar tatlı ve şifalı
Polen kadar güzel kokulu
Güneş kadar aydınlık rengi
Sabır taşıdır kehribar
Sabır kadar güzel…

Şimdi gülmeli mi?
Ağlamalı mı?
Önce cevabı
Sonra soruyu sunan kadere
Yapacak kudreti olmadıktan sonra
Tecrübeyi kim ne yapsın
Tecrübeyi kim ne yapsın
Kendine yaramadıktan sonra

Gün ortası bakıyor
Duvardaki eski yağlıboya tabloya
Sabahın ilk ışığını alan tabloda
Karlı bir günde yolculuk yapıyor biri
Terk ediyor kendi diye ne varsa
Gün ortası batıyor