Çocukken hep beklerdim
Güzel ve iyi günleri
Bayramlar bunlardan biriydi
Kırarlardı kalbimi ağlatırlardı beni
Annem babam kendi derdinde
Gitme demiştim sana
Terketme beni
Hani herşey çok güzeldi
Benim küçük miniğim
Tam dört gün oldu
Dünyayı aydınlatan güneş kadar
Baharda açan gül kadar
Balıkların yuvası denizler kadar
Değerlisin SEN ...
Doğayı süsleyen
Yüreğim günden güne soluyor
Günlerim hep yerinde sayıyor
Ümitsizlik dört tarafımda kol geziyor
Çareler aradıkça yok oluyor
Sıkıntılar başımda nöbette
Gözyaşlarım akar kalbime
Derin yaralar açar bende
Birtanem sakın sen üzülme
Dünyada olmazsa
Kavuşuruz mahşerde
Hüznüm gölge olmuş bedenime
İzler beni adım adım gittiğim yerde
Başımı dik tutar yinede eymem öne
Belli etmem kederimide derdimide...
Ensemde ihanetler bir soluk
Çağırır beni uzaklardan gelen bir ses
Daldırır beni hayallere , mutluluklara
Gülümser kelebekler çiçekler arasında
Masallarla dalarım uykuya
Bazen pamuk prenses bazen külkedisi
Bir ses duyuyorum çok uzaklardan
Loş bir odanın içinden yalnızlığımdan
Sessizce kapımı çalıyor serin rüzgar
Evet o gelmiş yine sadık ve dostkar
Sana herzaman kapım açık sadık dostum
Bizim sokağın ışığı vurur pencereme
Perdeden süzülen ışık odama girer gizlece
Nezaman korksam başımı çeviririm
Bana umut veren ışığı seyrederim sessizce
Gecenin karanlığı üşüşünce başıma
Gönül bahçende yürümekti emelim
Bir tek gülüşün varya tesellim
Görünür gibi sonsuz gidişin
Gel ayrılık rüzgarlarını estirmeyelim
Bu sevgi bir hayal sen rüyaydın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!