Ne zormuş seni unutmak Şiiri - İsmail Bilek

Karanlığın dipsiz derinliklerine daldı bu akşam gözlerim ,
etrafımı sarmış adı belirsiz bir hüzün,
düşüncelerimdeki derinliklerde iki Damla yaş olup süzüldü yanaklarımdan o son sözün..
Ne zormuş be, ne zormuş gözyaşlarımı gizlemek. Ne zormuş sabaha dek güneşin doğuşunu beklemek.

Sevdanın sokağındaki köşe başlarında gizlice seyrediyor artık seni gözlerim,
ben seni dokunmadan seviyorum.
İsmini bir hazine yaptım yüreğimdeki mezarlıkta,
saçlarını tel tel uzaktan seyrediyorum.

Baktığım her köşede resmin,
dilimde kısık Bir ses ile hayran olduğum o ismin,
Ben seni uzaktan seviyorum.

Mutluluğa umut bağladım senin adına,
yüzünde bir tebessüm umudu bekliyorum.
Bu aşkın sokakları hep çıkmazda,
Ben seni uzaktan seviyorum.

Hor görme ne olur,
esaretimin muhtaçlığına gülme ne olur,
bir mıh gibi çakılmışken dilime ismin ,
seni unutmak ne mümkün, ne mümkün kokunu bir başka koku ile örtmek,

aklımı firara vermişim ,
düşüncelerimi rehin almış gözlerin.
Ben seni bütün imkânsızlıkların ortasında seviyorum.

Hayal gibi, düş gibi,
bir tebessüme benzer bir gülüş gibi,
ben seni böyle deli seviyorum.
Ben seni ölürcesine seviyorum.
ben seni ölürcesine seviyorum,