Ne zaman Şiiri - Derya Avşar

NE ZAMAN

Ben ne zaman;
dingin bir liman bulsam,
bir fırtına kopar,
kıyıya sürükler beni hırçın dalgalar...
Huzur bulduğum,
sessizliği bozar rüzgârlar...
Issız çorak çöller,
dilimi, damağımı kurutur.
Alabora olmuş sevdalar,
Dökülür önüme ezelî ebedi.

Ben ne zaman;
şiirlere sığınsam,
bir şair intihar eder.
Darağacına asılır bir mülteci yüreği...
Umut temaşası yoktur,
Dizeleri kafiyeli bir şiir doğurur şair!
Her mısrada, her imge de yalnızlaşır
dizeler,
her dize de sevda damıtır.
Bir kadının sevdası,
kurşun geçirmez tapınaktır.
Sürgün yemiş sevdalar alın yazısıdır.
kadın ise kutsaldır.

Ben ne zaman;
barışı umut etsem
düşer önüme bir kuş cesedi.
Ve ben vurulurum.
Uzakta değildir, devrimcinin sesi,
Tarih asla silmez;
Yusuf'ları, Çayan'ları, Deniz'leri...
Cesur olan esir olmaz.
Esaretin kolları arasında çıkınca,
Seni de yazacak tarihin elleri...
Ve asla silinmeyecek devrimin izleri...

Ben ne zaman;
Gülüşlerine tutunsam,
gözü yaşlı yaşamlar düşüyor payıma.
Umudun bağrı, yaşamın aynası kırılıyor...
Yalnızlığın sessiz yankısı acıtıyor.
Acılar çığlık çığlığa şahlanırken,
mutluluklar suskun suskun uzaklaşıyor...
Ben bu kara taliglhin, tarihini unutmak istiyorum!
Unutulduğum yerden gitmek,
Gittiğim yerden,
küllerimden yeniden doğmak istiyorum...
Yeniden doğmak istiyorum.