Ne Yazık! .. Şiiri - Süleyman Saylan

NE YAZIK! ..

ULU DAĞ BAŞLARINDA AÇAN
BİR KIR ÇİÇEĞİSİN,
HERKESİN İMRENDİĞİ…
O DAĞIN ETEĞİNDE
DİZ ÇÖKÜYORUM,
SANA YÜZ SÜRÜYORUM;
BÖLÜK BÖLÜK,
TÜMEN TÜMEN UMUTLARIMLA,
GÜÇLÜ DUYGULARIMLA…
BİR KALE BEDENİ KADAR SAĞIRSIN;
SAYISIZ TOP TÜFEK
VE
MİLYONLARCA ASKER GİBİ
SALDIRAN,
KÜKREYEN SEVGİME…
HER GÜN,
ÜŞENMEDEN,
TAN AĞARANLARIN TAZELİĞİNDEN,
GÜNEŞİN TURUNCU FERİNDEN,
KALEMİMDEN,
EVRENDEKİ AĞAÇLARIN
TÜM YAPRAKLARI SAYISINCA
DUYGU ASKERLERİ TOPLUYORUM;
YENİ ORDULARIMLA
SALDIRIYORUM YENİDEN,
YENİDEN,
YENİDEN;
KALE BEDENLERİ GİBİ DİKİLEN
KALBİNİ
FETHETMEK,
KAZANMAK İÇİN…
AMA;
BİR İZ,
BİR YARA BİLE BIRAKAMIYORUM,
BİR GEDİK BİLE AÇAMIYORUM
TÜM TOPLARIMLA,
NE YAZIK! ..

Süleyman SAYLAN (Tüm hakları şaire aittir.)
DENİZLİ, 27 NİSAN 1965