Ne yaptın sen bana Şiiri - Murat Ülkü

Ne yaptın sen bana böyle,
Her bir zerremde sen kalsın diye,
Gölgem oldun, ben oldun sanki,
Senden ayrı düşmek ne mümkün,
Niyei, nićin, bilmem ki niye...

Dünyamı dönmüyor, geceler mi uzadı,
Yoksa sensiz geçen her an bir asır mı?
Ben seni özlemeden duramıyorum,
Bu kalpte, dinmez durulmaz bir nasır.

Kafamı nereye çevirsem,
Bir hayalin belirir ansızın,
En temel ihtiyacımsın sanki,
Hava gibi, su gibi, ekmek gibi,

Tuttuğum her kapı kolunda senin dokunuşun var,
Yaşadığım her anda, içimde senden kalan bir yâr.
Gözlerimde senin gözlerin kaldı, o derinlik, o ışık,
Dünyaya onlarla bakıyorum, her şey birden daha açık.

Ellerimde de senin ellerin kaldı, sıcak, güvenli bir iz,
Tutunacak başka neyim var ki, sadece bu hasretimiz.
Ne yapsam unutamam, ne etsem silemem seni benden,
Bu bir ayrılık değil, başka türlü bir bağlılık, derinden.

Sen bende, ben sende,
İç içe geçmiş bir yazgı,
Bu aşk, bu özlem, bu hasret;
En güzel ayrılmazlığa dair sızı.

Ne ben sana kavuşmak isterim artık,
Ne de senden bir an ayrı kalmak,
Bu yanış, bu kül oluş, bu hasret;
İçimde bir ibadet, bir yalnızlık sanatıdır
İşte böyle güzel ve böyle dertli yaşamak.

Artık her yoldan sana çıkar adımlarım,
Başka bir şarkıyı duyamam ki ben,
Her şiir, her kitap, her gökyüzü,
Senden aldığı anlamla parlar, derinleşir.
Böylece sen, sonsuz bir coğrafya olur kalırım.

Artık nefes almak mı bu, sensiz ölmek mi;
Yoksa en güzel kavuşma şekli midir bu hasret?
Ben bildim, ben anladım, ben vazgeçtim ayrılıktan.
Çünkü sen, bir daha çıkmamacasına,
Bana benden daha yakınsın, içimde bir hayatsın.

Şimdi, bu sonsuz coğrafyada gezinen benim sesim,
Bu yanışın türküsü, bu sessizliğin ayetleri ise nefesim,
Artık ne bir feryadım kaldı, ne de bir beklentim,
Senden kalan bu sızı, sanki benim son nefesim,
Sana yazılan en güzel duadır, şimdi her mısram...