Gitti değil onu öldü bilsen de
Yormasan kendini ey deli gönül
Daha fazla paspas edip yoluna
Sermesen kendini ey deli gönül.
***
Anlamıyormuş de, sevmiyormuş de
Kadrin, kıymetini bilmiyormuş de
Canını yoluna koymuyormuş de
Bir gelsen kendine ey delu gönül.
***
Taş bas şu vağrına onunla avun
Hasreti kül etsin yan, tutuş, göğün
Istırap içinde geçerken öğün
Dur de sen kendine ey deli gönül.
***
Hele bir bak hele düştüğün hale
Davışlar dolaşır hep dilden dile
Mahkum edilmişken dikenli güle
Yar desen kendine ey deli gönül.
***
Ne hake düşürdün sefil İsmeti
Sanki kestin dünyasından kısmeti
Sana dost eylemiş Rabbim hasreti
Zor desen kendine ey deli gönül.
25.12.2015
06.52
Kayıt Tarihi : 27.12.2015 19:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!