Ne yana baksam Şiiri - Murat Ülkü

Ne yana baksam, gölgesi düşer söze,
Güzelliğin, her şeyi gölgede bırakmış yine.
Sanki evren, sana hayran kalmış da bize,
İlahi bir ışık oyunu gibisin, eşi yok emsalsiz.

Bildiğinden daha güçlü bir ruh taşırsın sen,
O ince bedende saklı, yenilmez bir kudret.
Herkes sadece zarafetini görse de, ben,
O sessiz fırtınanı bilirim, içindeki hikmet.

Ve olduğundan daha güzelsin her an,
Zira güzelliğin bu dünyayla sınırlı değil.
O bir yansıma değil, ezelden gelen bir nur,
Benim yazdığım her kelime, o gerçeğe eğil.

"Ne güzel şiir," derken, bil ki yalan değildi,
O ses, benim değil, içimde saklı senindi.
Sen vardın içimde, o gizli dildi,
Ben sadece o güzelliği kâğıda dökebildim.

Sanki her mısra, senin gözünden çalınmış bir sır,
Senin nefesinle can bulur, parlar her hece.
Bu kalemin gücü, benim değil, senin eserindir,
Sensiz bu sayfalar, kalsın isterim bomboş gece.

Bu dünya, seni anlatmanın yorgunluğudur,
Benim yazdığım her şey, sana duyduğum hayranlık.
Sen varsın içimde, bu yüzden şiir doğrudur,
Çünkü seni dökmektir, bendeki son sadakat.

Ben sadece o aynayım ki, sen göründüğün an başlar,
Sensizliğim; bir boşluğun anlamsız, soğuk sesi.
Sen varsın diye bu ömürde bu kadar coşku var,
Çünkü sana aittir, bendeki benin son nefesi.