Ne söz ne hüzün Şiiri - Murat Ülkü

Gecenin perdesi indi usulca, ay saklı,
Yine aynı hüzün, aynı sızı yüreğimde.
Yeminler zinciriyle bağlı, gönlüm yasaklı,
Sonsuzluk kadar uzak, sensiz seneler kahırlı...

Kalbimin duvarları yüksek, gölgeler içinde,
Bir resmin asılı durur, gülüşün hayalimde.
Gündüzler koşuşturma, geceler geçer peşinde,
Yitik bir bahar gibi, hep sonbahardayım hep güzde...

Uzanır boşluğa, çaresiz titrek ellerim,
Dokunmaya hasret, parmak uçlarımda hayalin,
Dinmez fırtına, büyür İçimde bir isyan,
Bu nasıl yazgı tanrım, bu nasıl bir kısmet?

Masumiyet, çocuklarımın gözlerinde gördüğüm,
Ben onların adına edilmiş bir yeminle bağlıyım.
Bir tarafım kan ağlar, merhamet bir tarafım,
İki dünya arasında ruhum, biçare bertarafım...

Sensiz geçen her nefes, bir kurşun gibi deler,
Yaram kapanmaz, hatıralar deşer durur,
Adını anmaktan korkan, suskun dudaklarım bükülür,
Sanki bir fısıltı bile haram bilinir...

Düşlerimde kavuşurum sana, tenin tenime değer,
Gönlüm güneş doğmasın sabah olmasın ister,
Ama yüzüme çarparak uyandırır acı gerçekler,
Yine sensizim, yine sessiz, kahrolsun hakikatler...

Ne şiirler yeter anlatmaya bu yangını,
Ne de şarkılar dindirir içimdeki acıyı.
Bir ömür boyu sürecek bu ayrılık sancısı,
Bu imkansız bir aşkın sonsuz çaresizliği....

Bekleme beni sen, buralar hep karanlık,
Gölgeler içinde yürü, ardına bakma sakın.
Belki bir gün öte âlemde kavuşuruz, anlık,
Orada ne yemin ne söz ne hüzün kalır...