Dağların yamacında bir türkü başlar,
Kekik kokar, taş kokar, gök yamaçlar.
Sen bir yanda, ben bir yanda,
Ne şiir olduk birbirimize, ne dost.
Bir vakit gözlerinle başlar her şey,
Kömür karası, umut mavisi, ateş.
Bir sözünle dağlar iner ovaya,
Bir gülüşünle başlar kavga.
Ama ne yoldaş olduk, ne yâr,
Bir yanımız hep eksik, hep kırık, hep kâr. Sana bakardım, ellerim cebimde,
Cebimde ne para, ne pul, ne tespih.
Yüreğimde bir isyan, bir eski sevdâ,
Sana yazılmış, lakin söylenmemiş.
Anlatırdım dağlara, anlatırdım geceye,
Sen duymazdın, rüzgâr alırdı hecesini hece.
Biz ki aynı toprağın çocukları,
Aynı ekmeğin, aynı acının yolcuları.
Sen bir yanda dert, ben bir yanda keder,
Ne birleşti yollarımız, ne bitti bu sefalet.
Sözlerimiz yarım, bakışlarımız uzak,
Ne şiir olduk birbirimize, ne tuzak.
Bir gün dedim, “Gel, oturalım bir çardağın gölgesine,”
Anlatayım sana, içimdeki yangın sesine.
Dikenli tellerde takılı umutlar,
Kırılmış sazlar, suskun kavalcılar.
Sen güldün, “Hadi,” dedin, “yürüyelim.”
Ama yollar başka, dağlar başka, bizler kim?
Memleket dedim, bir yaralı türkü,
Her dizesinde bir yiğit, bir öksüz, bir ürkü.
Sen dedin, “Memleket, bir avuç köz.”
O köz ki yakar, o köz ki söz.
Ne ellerimiz birleşti, ne yüreklerimiz,
Birbirimize yitip gittik, sessiz sessiz.
Dost dedik, yoldaş dedik, sevda dedik,
Ama ne bir destan yazdık, ne bir gerçek.
Sana bir türkü olsam, yanık, kavruk,
Dinler miydin geceyi, ayazda bir dal kütük?
Sana bir şiir olsam, dağlara yazılmış,
Okur muydun, bir hecesi kanla karışmış?
Bir vakit bir çay ocağında,
Eski bir radyo, cızırtılı, yanık bir hava.
“Hasretinden prangalar eskittim,” diyor,
Ahmed Arif, dağların yoldaşı, sözün efendisi.
O an anladım, ne sen, ne ben,
Ne şiir oluruz birbirimize, ne de hevenk.
Yine de umut, yine de kavga,
Yine de bir dal saz, bir avuç toprak.
Belki bir gün, bir dağ başında,
Ya da bir ırmak kıyısında,
Sözlerimiz biter, gözlerimiz konuşur,
O zaman şiir oluruz, o zaman dost.
Şimdi sus, dinle rüzgârı,
Dağlar anlatır, neyi yitirdiğimizi.
Ne şiir olduk birbirimize, ne yoldaş,
Ama bir yerlerde, bir köz yanar,
Belki bir gün, buluruz birbirimizi,
Dağların yamacında, bir türküde, bir anda.
Nafiz Karak
Kayıt Tarihi : 15.10.2025 10:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!