Ne sen sor ne ben söyleyim

Ne sen sor ne ben söyleyim...

Geç miydi geceye mi kalmıştı?
Kim bilir...
Vardır herkesin bir rengi,
Kim bilir belki de gri...

Son muydu sonraya mı atmıştı?
Kiminin sonu kiminin umudu,
Ortası yok ki keşkelerin...

Ekim miydi yoksa hazanda bir yolcu muydu?
Herkese uğrar güz mevsimi,
Herkesin vardır yolda yalnız kaldığı...

Sonbahar mıydı yoksa beşinci mevsim mi?
Solgundur hep takvim yaprağı,
Kimine uğramaz hiç bahar mevsimi...

Yıl mıydı tükenen yoksa ömür mü?
Sayılardan ibaret aslında yaşam,
Günler bir bir geçiyor ömür eksiliyor...

Nefes miydi kesilen ecel miydi emre amade bekleyen?
Kim bilir ne zaman hesaba giden o vakit.

Kalabalık mıydı yalnızlığa yol veren yoksa gönül kapısı mı açılmayan? Anladım anlayanı yoktur insanın...

Diller mi umursamadan yalan söyleyen yoksa yürek mi sahtekar olan?
Aynasıdır insanın aslında sözler, riyakarlar olmasa...

Akılda mı bend kuran düşünceler yoksa aklın zoru mu taş duvarları ören?
İnce bir çizgidir aklı karşıya geçirmeyen...

Kolsuz gömlek değil miydi giydirilince adı deliye çıkaran,
Yoksa yapıştığı akıl değil mi veli olan?
Aslında kim bilir belki de velidir o gömleği giyen...

Çuval mıydı ağzı bağlanacak olan yoksa dil mi kesilecek olan?
İnsan ağzı çuval değil ki kapatasın...

Darda mıydı dostu belli eden yoksa çağırmadan gelen mi dost olan?
Var mıdır haberi olmadan uğrayan...

Yol muydu mesafesi uzun olan yoksa gönüller miydi ırak olan?
Bitip tükenmeyen yollar ayırmaz insanı,
Gönüller soğuyunca ayrılır yollar...

Dildeki serzeniş miydi satırlara düşen yoksa yüreğin aralığından mı sızan?
Yüreğin çığlığıdır dizelere düşen...

Hiç olmayan mıydı yok olan yoksa küçük bir umut muydu kaybolan?
Olmasa da vardır küçükte olsa umut, umut yoksa olsa da yoktur...

Düşlermiydi yerle yeksan olan yoksa düşüncelerden de düşer mi insan?
Fikrinde olmayan düşlerden de zikrinden de düşer...

Sabri CEYHAN