Ne Olur Gelme Şiiri - Güven Küçük

​Gökyüzü yine o hüzünlü rengine büründü bu akşamüstü,
İçimde eski bir yaranın sızısı, yüreğime ateşler düştü.
Sana giden yolları ezberledim yokluğunda, santim santim,
Eski bir hatıra gibi kapında beklemek bir ömür akdim.
Yüreğimdeki yangın söndü sanma, közü hala derinde, yandıkça biterim,
Saat kaç olursa olsun, gel desen ben yine sana gelirim,
Ama sen gelme.

​Sokak lambaları bir bir yanarken karanlık sokaklarda,
Adını sayıkladım en ıssız, en kimsesiz duraklarda.
İhanetin zehri kalmış olsa da o bir zamanlar cennet dudaklarında,
Hala sıcaklığın durur, o dokunmaya kıyamadığım yanaklarında.
Ruhumdaki bu fırtına dinmez, kopsa da en büyük kıyamet,
Ben seni bir ömür yine severim,
Ama sen ne olur sevme.

​Zaman her yarayı sarar diyorlar, inanma bu büyük yalana,
Bir veda bile etmeden gittin, bakmadın arkanda kalana.
Emanet ettiğin o kalp, şimdi sadece bir virane, bir talan,
Sesin hala kulaklarımda, sanki dün gibi her şey inan.
Gidişinle karardı dünyam, sönmüyor içimdeki o kör kandil,
Ben yine hayalin ile aydınlanırım,
Ama sen artık bana yanma.

​Yüzüme baksam aynada, tanır mıyım o yabancıyı bilmem,
Gözlerimdeki o sitemli bakışı artık kendimde göremem.
Bu hikaye burada varsın bitsin, bu sayfada artık tek izim kalmasın,
Sensizlik her gece canımı alsa da sana bir kez 'dön' diyemem.
Bu deliliği ben seçtim, bedelini ruhumla ödedim bin kez,
Ben yine senin yoluna ölürüm,
Ama sen ne olur artık dönme…

​Baharlar gelip geçse de gönlümdeki bu kış hiç bitmeyecek,
Hangi güneş doğarsa doğsun, bu derin sızıyı dindirmeyecek.
Seninle kurduğumuz o hayallerin filizleri, şimdi kiminle yeşerecek?
Gidişin bir boşluk değil, içimde bir ömür eksik kalacak bu gerçeğim.
Hasretinle yoğruldum ben, her gece bin kez öldüm de dirildim,
Ben sana yine nefes olurum,
Ama sen artık nefesim olma.

​Hayat akar giderken kendi bildiği o sıradan yolunda,
Ben senin eksikliğini taşıyorum, solumda ve her yanımda.
Sevmek seni benim için bir gururdu, haksız da olsan durdum yanında,
Şimdi yabancı bir el tutuyorsun, belki de o en mutlu anında.
O kırık anıları topluyorum yerlerden, ellerim kan içinde,
Ben yine senin yükünü taşırım,
Ama sen bilme.

​Son perde kapandı artık, sahnede sadece bir avuç kül kaldı,
Gidişin benden her şeyi, o çocuksu gülüşlerimi bile aldı.
İllaki her ateşin bir külü kalır, gözle görülmeyen dumanı vardı,
Seninle dolu bu delilik, artık deryada kaybolan sessiz bir saldı.
Gönlümdeki bu enkaz senin eserin, bakıp da övünebilirsin,
Azad ettim seni, istediğine "canım" diyebilirsin,

Ama sen artık bana ne olur "Canım" Deme..