Ne Olur Gel Şiiri - Bünyamin Dalgıç

Bir yağmur damlası gibiydi çok hızlı bitmişti
o topraktan çıkan içimi ferahlatan kokusu hala burnumda tütüyordu.
gitme diyememiştim, dinlermiydi ki?
Onun yokluğuna alıştığımı zannediyordum, Aslında hiç bir şeye alışamamışım
gülüşünü,çocukca şımarışını,gözlerinde ki masumuyeti...Hiç birini unutamamışım
Sana gitme diyemedim,allah şahidim olsun ki bu gözyaşları hep senin için akacak ve sadece senin için.
Eğer şu dünyada tek bir dilek hakkım olsaydı herşeyi başa alırdım.
O yağmurum ilk topprakla buluştuğu ana
O toprağın yağmur damlasına olan hasretine
Biliyorum bunların hepsi burda kalacak ama bir umut..
bitmek tükenmeyen bir umut
Ve yine sabah her şey unutulmuş gibi
çayım ve siğaram senden sonra değişmeyen tek alışkanlığım
Neyse gene gece vakti yaklaşıyor bu sana son seslenişim
Gel gel ki bu gözyaşlarım dinsin.
Gel Ne olur gel...