Ben bir saniyemi sana saklarken, saliseyi bile çok görürken bana..
Şimdi kapımı çalman niye?
Ben doğduğum günü sana bağışlarken, sen üstten bakmayı az görürken bana..
...Şimdi aklımı çelmen niye?
Ben kaderimi seninle değiştirirken, sen ellerinle beni iterken..
Şimdi hediyelerinle gelmen niye?
Ben hakkımı helal ederken, sen bir kelimeyi haram ederken..
Şimdi cümleleri sarfetmen niye?
Ben istediğin herşeyi sana sunarken, sen yüzünü bile çok görürken..
Şimdi dünyayı feda etmen niye?
Ben kaderime razı olup dönüp giderken, sen bir vedayı çok görürken..
Şimdi hoşçakallarıma el sallaman niye?
Ben ömrümü adını sayıklamakla geçirirken, sen sorularımı cevaplayamazken..
Şimdi peşimde deli divane oluşun niye?
Gururumu yerlere attığında, elinin tersi ile ittiğinde, beni yolda karşına çıkan dilenci gibi gördüğünde, canımı acıtıp kanattığında içimi, parça parça gelip gidişlerinde...
Benim benden dahi geçeceğimi düşünemedin ki..
Şimdi, aklımı oynattığım halde bana gelişlerini kaldıramıyorum.
Acıma bana..
Eskisi gibi.. Dönüpte bakma bana!
Ne olur...
Ne olur...
Selda ŞentürkKayıt Tarihi : 11.6.2011 12:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!