Ne Olduk Şiiri - Muharrem Kılıç

Eşkıya kadı olunca
Kentten kaçtık yaban olduk
Cahiller cama dolunca
Sus, pus olduk, aman(!) olduk

Nadanlar makama doldu
Cenneti dünyada buldu
Softalar müderris oldu
Biz de dağda çoban olduk

Her ne dediysek olmadı
Kimsede onur kalmadı
Som altın verdik almadı
Kalp parayla duman olduk

Karşı yatan ulu dağlar
Alnına karalar bağlar
Beyler suskun, paşa ağlar
Ne ettiysek onu bulduk

Geçersiz oldu tapumuz
Kapandı yüce kapımız
Cümle perişan hepimiz
Gafiller eline kaldık

Her ne desek değil yalan
Can evime girdi yılan
Yine bize oldu olan
Darmadağın, talan olduk

Vazgeçtikte insanlıktan
Medet umduk ahmaklıktan
Pahıllıktan, tamahlıktan
Ayakaltı türap olduk

Rüşvetle Kabe’ye gittik
Elli katlı otel tuttuk
Ordan Kabe’yi seyrettik
Şimdi güya adam olduk

Gaflet öyle bir geldi ki
Ve de aklımız aldı ki
Talamadık kim kaldı ki
Konu, komşu düşman olduk

Taharetsiz bilmişlerle
Çakıldaklı bulmuşlarla
Halimize gülmüşlerle
Yedik, içtik, hemhal olduk

Kalmadı elde bir çeri
Cümlesi doldu içeri
Kalbime vurdu hançeri
Avare, biçare olduk

Böyle kendimizden geçtik
Zehri şurup diye içtik
Kefeni kendimiz biçtik
Yaşar iken mevta olduk

Yaratana nazımız yok
Elçisine yüzümüz yok
Kullara bir sözümüz yok
Belayı kendimiz bulduk

Dilim dilim dilinirken
Aziz vatan bölünürken
Üstümüze gülünürken
“Akil, sakin adam” olduk

Kılavuzu terk eyledik
Yanlış yere park eyledik
Yanılgıyı fark eyledik
Korkarım biraz geç kaldık

Şerefli geçmişi sattık
Taş atana gül uzattık
Tatlı aşa ağu kattık
Şimdilerde pişman olduk

Gel ey Çoban, zar eyleme
Âlemi bizar eyleme
Dünyanı da dar eyleme
Düşmana “el aman” olduk.

(27.04.2014 - Mahmatlı)