Ne Oldu Bizlere? Şiiri - İbrahim Halil D ...

Tatsızlıklara karşı azalmış insanların mukavemeti!
Henüz koklanmadan kuruyor Muhammedi gül demeti!

Yazın temmuzunda yapaylıklar titretiyor insanı zangır zangır!
İnsanların riyakarlığı bağırtıyor ben gibilerini bangır bangır!

Artık çok kolay bükülüyor pazılı pür güçlü bilekler!
Çok arzu edildiği halde kabul olmuyor dilekler!

Harıl harıl işlendiği halde paslanıyor çürüyor demirler!
Ehiller varken, ehil olmayanlardan geliyor emirler!

İnsan gibi insanlarda bile kalmamış sadakat!
Benim ben diyen namuslu ve şereflinin dizlerinde kalmamış takat!

Özellikle bulandırıyorlar gümbür gümbür berrak akan suları!
Şahlanmış dört nala gidiyor mahfuzlanmıyor nefis atının yuları!

Kalmamış Allahtan korkanların yuvalarında ailevi saadetler!
Çıkar uğruna unutulmuş bin yıllık maddi ve manevi adetler!

Akıllarını başlarına devşirmemekte ediyorlar ha bire ısrar!
Bir sıkıntı olduğunda ailece alınamıyor sağlıklı bir karar!

Mal mülk sahibi olmak için koşuşturmaktan düşüyorlar bitap!
Entel geçinenler okumaktan acizler konusu faydalı kitap!

Fani dünya nimetleri için ebedi dünyalarını ediyorlar perişan!
İmanları dinleri olmuş, ahrette faydası olmayan şöhret ve şan!

Unutulmuş yerin göğün sahibi her şeye kadir olan yüce Allah!
Gösteriş için kılıyorlar namaz ve takıyorlar beyinsiz başlarına külah!

İnsan denen mahluklar vefasızlığı edinmişler şiar!
Şeytan ile olmuşlar sıkı fıkı dost dolaşıyorlar gece gündüz diyar diyar!

Ne olursa olsun getirmek istemezler akıllarına ölümü ve kabri!
Güçleri yettiğine tahakküm ederler hak etmediklerini alırlar cebri!

Duymazlıktan gelirler günde beş kere okunan ezanı şerifi!
Vahim olaylar olduğunda bile bozmaz fani dünyadaki keyfini!

Sıcak aşlarına katılır soğuk su ama olmazlar farkında!
Herkesin dümen suyuna girer dönerler feleğin çarkında!

Bakmazlar helale harama, doldururlar tıka basa nefsin şeytani heves arzularının heybesine!
Pür dikkat kulak verirler insanı cehennemlik eden şeytanın sesine!

Ceylan misali gözleri vardır ama görülmesi gerekenleri görmezler!
Çok şey bildikleri halde hayat gergefinde mahirliklerini göstermezler!

Aklı selim düşünenler acırlar ağlanacak hallerine!
Yapaylıklar karışmıştır içtimai hayattaki hareketlerine!

İnsan denen en şerefli canlı azizlerdendir keşke bu unutulmasa!
Yaşadıkça olmazdı bu fani dünyada acı keder ve tasa!

Üç kıtada konuşulan, şeref ve namus abidesi insanlarımız zivanadan çıkmış!
Küstürulmış fikri güzel, gönlü güzeller insanlar, asil gönüllerine paslı çiviler çakılmış!
01/Nisan/2009