Ne kalem ne kağıt ister Şiiri - Murat Ülkü

Ne kalem, ne kâğıt ister gerçek şiirler,
Yaz desen ne yazarım, sözler kifayetsiz.
Her bakışın bir dize, her gülüşün bir mâna,
Sen varken, heceler süslü, dizelerim eksiksiz.

Sen yasak koysan da ele dile, sözlere,
Ne fayda ki, şiirler benden taşar, benden yüce,
Ruhumda yankılanan o derin, o ince seda,
Kalemin değil, kalbimin yazdığıdır her hece..

Sen ki, yürüyen bir mısra, nefes alan bir uyak,
Sözlerin çağlayan bir nehir, duru ve berrak.
En büyük ilham, en tatlı ceza, seni yazmak,
Benim en sevdiğim şeydir yasakları çiğnemek...

İçin dışın şiir değil, haksızlık etme bana,
Sen şiirin kaynağı, şiirin özü, cansın mısraya
Yazmasam ne olur, şiiri yasaklasan ne çıkar?
Senin varlığın en güzel şiir, her şair seni yazar.

Bir ferman yayımlansa da şiiri yok saysa,
Mühür vursalar da gönlümdeki her söze,
Bülbül güle yine şakır, güneş doğar yine,
Şiir öyle bir sevda ki, sığmaz hiçbir yasağa..

Sönmezken bir anda, ateş böceği bile,
Bu yangın nasıl söner, hangi emirle?
Yasaklar da zaman gibi gelip geçici,
Seninle her dize, her şiir, ebedi, kalıcı.

Mühürlendi bu şiir, son sözüm olsun diye,
Ne zaman ki susarsa bu yürek deli divane,
Gün gelirde, yazmaya özlemim belki biterse,
Daima yaşar yine şiirler senle, sen varsın diye,..