Ne İnsanlar Gördüm Şiiri - Lokman Hamitoğlu

NE İNSANLAR GÖRDÜM

Ne insanlar gördüm
Ellerini anne ve babalarının kanlarıyla yıkamış
Ellerine evlatlarının, torunlarının kanları bulaşmış..
Kardeşinin kanını içmiş.
Eşinin kanı üzerine pazarlık etmiş
Kanla beslenmiş ne insanlar gördüm.
Gözleri gözyaşlarına hasret.
Gönülleri merhamete aç!
Yürekleri sevgiye düşman!
Kalpleri taşlardan katı nice insanlar gördüm...
Ekmeği aç olanla bölüşmeyen,
Sofraya konmuş aştan bir lokma nasıl fazla yerim’ i düşünen
Yüzünde sayısızca maske,
Dilinde hep riya, hep riya...
Voltası çalımlı,
Yüzü çiçek bozuğu...
Gözleri fırıl - fırıl,
İnsanlığa tezat yarışan nice insanlar gördüm...
Namus tellallığı yaparken el alemin kızına, karısına göz diken,
Ahlak fakiri gazeteler okuyan,
Sabahlara kadar ahlaksız filmler izleyen,
Ahlaksız sözler dinleyen,
Ahlaksız sözler söyleyen,
Rahmetten son surat kaçan nice insanlar gördüm...
Kızına, bacısına, baldızına sarkıntılık etmiş,
Eşini başkalarına peşkeş çekmiş,
En güvendiği dostuna ihaneti şart bilmiş,
Sadakat tellallığı yapan ihanet binası nice insanlar gördüm...
İçimden yüzlerine tükürmek gelmedi.
Tiksindim!
Utandım!
Allahu Teâlâ ıslah etsin dedim.
Ama hep kötü insanlar görmedim.
İyi insanlarda gördüm...
Tek sermayesi doğruluk olan, yalansız, dolansız, riyasız...
Alınları terli, elleri nasırlı...
Dişleri dökük belleri bükük..
Gecesini gündüzüne katıp çalışan nice insanlar gördüm...
Sokak köpeklerine üzülen,
Ekmeğini kedilere veren,
Haksızlıklar karşısında adam gibi dikilen,
Zulme rıza göstermeyen nice insanlar gördüm...
Filistin’ deki çocuklar için ağlayan,
Dünyanın öbür ucundaki mazlum için yanan,
Yıllar önce katledilmiş Kızılderililerin yasını tutan,
Küle dönen, yakılan, yıkılan tarih dolu şehirlerle kül olan nice insanlar gördüm...
Yemeyip aç olana yediren,
Giymeyip çıplak olana giydiren,
Yetimleri arayan, bulan ve başını sıvazlayıp onları seven,
Sadakalar verip hayırlar işleyen,
Hayırlarda yarışan nice insanlar gördüm...
Komşusu açken tok yatmayan,
Geceleri kıyamda duran,
Gündüzleri oruç tutan,
Mekke-i Mükerreme yolunda yalınayak koşan,
Ezan-ı Muhammedi ile coşan,
Allah korkusundan amansızca, zamansızca ağlayan,
Resul-i Ekrem’ in sünnetini yaşayan,
Kur’ an-ı Kerim’ i arkasına atmayan nice insanlar gördüm...
Nice insanlar gördüm inandıkları gibi düşünüyorlardı.
Düşündükleri gibi yaşıyorlardı
Yaşadıkları gibi görünüyorlardı Göründükleri gibi olan nice insanlar gördüm...

Lokman HAMİTOĞLU