Ne İnsanlar Gördü Bu Yerler

ne insanlar gördü bu yerler,
ne hayatlar geçti bu yerlerde.
toprak aynı,
su aynı,
gökyüzü aynı,
ama o insanlar yok artık.
bu çimlere oturdular,
birbirine söz söylediler,
güldüler,
konuştular.
her biri ayrıydı diğerinden,
farklı dünyaları vardı,
ama aynı dili konuşuyorlardı, aynı dilden konuşuyorlardı
anılarla doluydular…

şimdi bakıyorum bu yerlere,
kimse yok,
onca insan yok,
onca anı,
onca hikaye,
onca farklı yüz yok,
toprağa karıştılar,
dedelerimiz, ninelerimiz,
her biri ayrı yerde artık,
oturdukları bu çimler üzerinde değiller artık,

onca anılar artık anılarda kaldılar,
hatırlayabildiğin kadarıyla, hatırlatabildikleri kadarıyla:
ne garip şeydir bunu hissetmek:
varken yok olmak artık,
bu güzel yerlerde yok olmak ne garip.

bu güzel yerler meğerse bir durakmış,
yolcular gitti,
çok güzel bu yerlerden,
yeşili,
maviyi,
toprağın üstünü bırakıp gittiler
ne yazık ki gittikleri o yollardan geri gelmezler.