Ne İdik Ne Olduk Şiiri - Andelip Andelip

Şan, şöhret, rütbe için eğilir seküler baş,
Sözde aydındı yürüyüş, bir mektepsiz yoldaş.
Sîyâset etrafında dolanır tâcir ruhlar,
Gömlek değişir sıkça, şaşırırdı güruhlar.

Alnı secde etse de, lafla iman pazarda,
Kudüs’ü unutanlar arz peşinde mezârda,
Mevlâna’dan dem vurup, Oscar’la övünürler,
Bir çocuğun hatrını sormadan dövünürler.

Mefkûresi ucuzdur, ruhları ibret almaz,
Yabancıya hayrandır, hakikate ram olmaz,
Bin yıldır sancaktardır, bu milletin irfânı,
Vicdânı çöpe atıp, oldu hırsın kurbânı.

Hariciye okurken, içe dönüktür hâli,
Ütüsüz gömlek kadar değer gördü ahvâli.
Diploma sevdasıyla, ölçülür bu terâzî,
İlim irfana yer yok, kıraçtır bu arâzî.

Tarihin omzundadır şehîdlerin her günü,
Bize kaldı taşımak, alçak asrın yükünü.
Avrupa için deyip kurban edilen izzet,
Ayasofya da gözler, kayboldu şimdi bizzat!

Din namına ne varsa satılıktır dükkânda,
Bir batık medeniyet geziyor her ekranda,
Yanakta makyaj izi, yürekte cüruf kaldı,
Dili Kur’ân okurken, kalbi senfoni çaldı!

Bir güruh var ki ne doğu, ne batıdır hâli,
Zihin bataklığında boğulmuş istikbâli.
Dilini unuturken, kimliğini de satmış,
Mazisini inkârla kendi özüne çatmış.

Şimdi sorarım size, ne oldu bu millete?
Cevap vermeyen yüzler, düşüyor hep zillete.
Oysa bizler, bir çağın, ruhu idik en baştan!
Kubbelerin altında, ders alırdık sırdaştan,

Lâkin umut tükenmez, güneş doğar aniden,
Bir münacat, bir dua, yetiyordu yeniden!
Ey evlâd-ı Fatihân! kalk ayağa, uyuma!
Fütüvvetle dönelim, tekrar güzel yurduma…

...andelip...