Bitmemiş bir romanın
Yalnız ağacıydın sen
Gövdesinden dallarına kadar
Keşkelerle büyümüş
Kangren olmuş kökleri
Yapraklarına küsmüş
Oysa ki fidanken ne güzeldin sen
Bahar kıskanırdı
Gözünü açmamış
Yumuk tomurcuklarını
Rüzgar sallardı
Bir beşik gibi
Aya düşmüş saçlarını
Matemi dağıtan bir bakışın vardı
Ne olduysa oldu
Güzelliğin çirkinliğe gebe artık
Her yanını telaş sardı
Solmuş filizlerin
Dalların kurumuş
Şivesi bozuk kargalar
Sefilliğini yüzün vurmuş
Oysa ki bir zamanlar ne güzeldin sen
Ne güzeldin
Kayıt Tarihi : 3.12.2008 00:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!