Ne güzel bir duygudur ki sevilen insanlara -ki dostlara- 'can' diyerek yazmak yürekten... Canımızda can olarak; canımdaki can...
Bir sevgi seli içerisinden sesleniyorum; gücünü mutluluk yüklü bulutlarda gezerek aldığım; yaşamı paylaşırken... Korkuyorum! ... Ki o bulut eriyip yağarsa yeryüzüne... Yağarsa bir umudum daha olacak ama, -ki bu tesellim- mutluluk olarak yağacağım yeryüzüne; berrak, billur su damlacıkları halinde... Ve nasibini alacak insanlar, ve belki de, yüreğine kadar inecek; titreşip katre katre nazlanarak çiçekleri dolaşan narin kelebekler olarak... Ki o kelebekler sunacaktır sevgisini, yaşamda dostluk adına ne varsa yaşanılacak olana...
Yazanlar ve yazdıklarıyla yaşayanlar... Sevgiyle diyebiliriz yüreğimizce! ... Sevgi olmasa ne olabilir ki yeryüzünde, paylaşım adına ne olabilir ki...? !
Yaşanan yılların belki de
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
