Ne Fayda Şiiri - Eylül Hacer Akkuş

Ne Fayda?

Sinemdeki yangını
Düşürdün dilden dile;
Kor olup yaktın can evimi,
Kül ettin, yel ettin...
Yağmur olup üstüme
Yağsan, ne fayda?

Ömrüme sevdanı katık bildim,
Yarı aç, yarı tok gezdim.
Yar düşünce, kaldırmaya
Ele muhtaç ederdin.
Bin pişmanlıkla koşup
Yaramı sarsan, ne fayda?

“Gurbet,” dedim gidişine;
Ağıtlar söyledim gündüz gece.
Bir savaş ehlinin elinde,
Er meydanı kuruldu nefsime.
Diz çöküp sükûta erince,
Can olup yoluma
Dönsen, ne fayda?

Felek, ne derdin var benimle?
Umuduma karıştırdın hile...
Yazdığın kalemi kırdın yine,
Darağacına tutunamadı ipim bile.
Sözümün üstüne
Söz olsan, ne fayda?

Bir uyku gözlerimde,
Derince, kör kuyu dibinde...
Ecelden bir yorgan örtün üstüme,
Haberim ulaşmasın vefasız yârime
Duyunca iç çekip üzülse,
Ağlasa, ne fayda?

21.03.2022 10.45